<!–more–>Najróżniejsze terenowe gry dla pracowników są coraz bardziej popularne pośród mniejszych i większych firm. Właściciele tych firm dostrzegają bowiem duże zalety, które można odnieść organizując coś takiego. Przeprowadzona w odpowiedni sposób gra znacznie może poprawić relacje pomiędzy pracownikami, a oprócz tego poszerzyć kompetencje i umiejętności potrzebne na dużej ilości stanowisk.

<br>

Jakiś czas temu z ze sporym rozmachem zorganizowana została przez znany koncern farmaceutyczny gra szkoleniowa, którą wielu uważa za największą w naszym kraju. Brali w niej bowiem udział wszyscy bez wyjątku pracownicy firmy, co w sumie dało około 450 uczestników. Oprócz tego wszystkim się opiekowało prawie czterdziestu trenerów, jacy byli odpowiedzialni za organizację zajęć z grupami zawodników.

<br>

Część z tego trenerskiego zespołu stanowiły osoby z firmy organizującej szkolenie, ale większość kadra z farmaceutycznej firmy. Zostali oni zaproszeni wcześniej do hotelu, w którym miało się to wszystko odbyć, i tam odbyli odpowiednie przeszkolenie. Przez to bez większych problemów poradzili sobie ze swoimi zadaniami.

<br>

Bardzo ważnym trenerem był sam Prezes Zarządu, który w prywatnym życiu interesuje się alpinistyką. Zdecydował się on wykorzystać swoje zainteresowania i pasję do tego, aby w oparciu o górską wyprawę dać słuchaczom dużo wiedzy na temat zarządzania zespołem, motywowania i rozwiązywania sporów. Tym samym nawiązał on do zagadnień pracy w zespole, tak bardzo potrzebnej w praktycznie każdej firmie.

<br>

Podczas opisywanej gry wszystkich uczestników podzielono na 25 drużyn, jakie przez cały dzień realizowały wyznaczony plan. Najważniejszą część wspomnianej gry stanowiły tak zwane społeczne eksperymenty, to znaczy nietypowe, wymagające odpowiedniego podejścia zadania, w jakich uczestniczący musieli się wykazać dużą dawną zaufania i kreatywności.

<br>

Wszystkie eksperymenty kończone były daniem drużynie odpowiednich kart, z jakimi ta miała się dokładnie zaznajomić. W czasie analizowania kart w praktyce pracownicy analizowali swoje zachowania przez pryzmat pięciu najważniejszych kompetencji, co pozwalało im na odniesienie się do swoich codziennych zajęć.